Apteka pod Orłem

Recepta na ból

Apteka Tadeusza Pankiewicza znalazła się w środku otoczonego murami getta. I tak ze zwykłej, niepozornej apteki na rogu stała się świadkiem najtragiczniejszych wydarzeń krakowa podczas II wojny światowej, a sam Pankiewiecz stał się jedynym nie-żydowskim mieszkańcem Getta. W getcie, gdzie warunki życia były nieludzkie, apteka Pankiewicza była jedynym miejscem, gdzie można było poczuć ludzką życzliwość i pomoc.

Ile razy sam Pankiewicz przez swoją chęć pomocy był narażony na śmierć lub obóz koncentracyjny? Pewnie kilkanaście razy. A wszystko po to, żeby stworzyć relatywnie bezpieczną przestrzeń dla udręczonego żydowskiego społeczeństwa.

Na co warto zwrócić uwagę?

Apteka składa się z kilku pomieszczeń, które służyły między innymi jako laboratorium, sala recepturowa i pokój dyżurny.

• Meble są odtworzone z dużą dokładnością na podstawie zdjęć i opisów,
• Niektóre eksponaty są autentycznym sprzętem używanym w aptece przez Pankiewicza wraz z personelem,
• historia kryje się w tych przedmiotach, jest ukryta w szufladach i szafkach - zwiedzający musi sam ją odkryć,
• multimedia, filmy i zdjęcia pozwalają jeszcze lepiej zrozumieć co Pankiewicz zrobił dla Żydów podczas okupacji

Ta mała apteka daje nam nową perspektywę spojrzenia na sytuację w getcie. Aptekarz, który ryzykował życie dla drugiego człowieka daje nam niezwykłą lekcję historii, oraz człowieczeństwa

Tadeusz Pankiewicz

Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadził swoją aptekę "Pod Orłem". Po założeniu getta Naziści zaproponowali mu przeniesienie do innej apteki poza murami getta. Odmówił, a okupant przystał na takie rozwiazanie tylko dlatego, że wybuch epidemii był tylko kwestią czasu. Pankiewiczowi zabronione było rozmawianie z klientami na tematy niezwiązane z medycyną.

Działalność Apteki w Getcie nie ograniczała się oczywiście tylko do sprzedaży leków. Pankiewicz przekazywał informacje i nielegalną korespondencję, przechowywał przedmiory, dokumenty i prace naukowe(w tym bezcenne zwoje Tory), załatwiał przepustki, przekazywał nadwyżki leków potrzebującym, codziennie przez 2 lata pozwalał komuś przenocować w swojej aptece. I przede wszystkim rozmawiał i traktował każdego z szacunkiem - co dla mieszkańców getta było jedyną namiastką człowieczeństwa.